18 Şubat 2010 Perşembe

evet... aklıma geldi de bir de bu vardı...

çocukluk travmaları...

sanırım normal bir çocuk olmadığımı ilk söylediklerinde 5 yaşındaydım.
o zamanlarda yanımdan ayırmadığım sevgilimle annemi tanıştırmıştım.
maykıl nayt...
kit adında konuşan bir bir arabası vardı. mahallenin en kuul çocuğuydu.
devamlı sohbet ederdik. dinlemeyi bilen bir erkekti.

ilişkimiz sadece 1 sene sürdü. ben herşeyden çabuk sıkılan bir çocuktum ve sanırım uzun süreli bir ilişkiye hazır değildim.
ikinci sevgilim deyvid edisın'dı. yaramaz, espirili bir kişiliği vardı. yanındaki o sarışın uyuz olmasaydı birlikte çok mutlu olabilirdik.

sevgililerim; sonrasında boş zamanlarında kamyon olmaktan hoşlanan optimus prime, her ne kadar mor gibi güzel bir rengi üzerinde taşmayı bilse de özünde bir ördek olan dark wing dark, mutasyona uğramış 4 kaplumbağadan mor maskesi olan donatello (evet anlayamadığım bir mor saplantım da vardı) ve önce bir anne sonra da onun oğluyla kafayı bozmuş bir psikopat olan t-800 gibi simalarla çeşitlendi. (allahtan deyvid edisın'dan sonra annemi sevgililerimle tanıştırmaktan vazgeçmiştim)

çok sonraki yıllarda kendi üzerimde yaptığım pskolojik analizlerde tespit ettim ki bu normal olmama durumunun tek bir nedeni vardı.

clementin................


klööööömentiiiin.... gibi nahoş bir müzikle açılıp, bir dizi çocuğun suratlarında aynı, beyinleri yıkanmış, sırıtkan ifadeyle şalvar giymiş mor saçlı ( mor takıntımın buradan geldiğinden şüpheleniyorum) bir kadına doğru yürüyüşleri; benim benliğimde uzun süreli psikolojik yaralar oluşturmuştu.

klömentin tüm maceralarını rüyalarında yaşıyordu, aynen benim hayali sevgililerim olması gibi... ondan kaçıp kurtulamıyordum, üzerimde bir iz bırakmıştı.

şimdi bile müziğini duyunca ürpermem, kendisinden bahsedildiğinde mideme kısa süreli bulantı girmesi gibi etkilerini üzerimde taşıyorum.

kısaca;
çocukluk travmaları kötü şeylerdir, sonradan anlaşılırlar, anlaşıldıklarında çok geçtir, anneniz size "çok garip bu ya" damgasını vurmuştur bile ve klömentini izlemeyen çocuklar çok şanslı bir nesildir.

gelecek bölümümüz: klömentinin doğurduğu çocukluk travmalarının anne davranışları üzerindeki geri döndürülemez ve halen devam eden etkileri.

1 yorum:

  1. yeni yazılarınızı bekliyoruz biz hayranlarınız güruhu olarak.

    YanıtlaSil